Bienvenidos a mi blog Benvindos ao meu blog

viernes, 30 de enero de 2009

MANIFIESTO DE SOLIDARIDAD

Hoy mi rincón quiere aportar un granito de arena, colaborando con la iniciativa surgida del blog El Diario de Cornelivs, uniéndome a este Gran Manifiesto por la Solidaridad .
Yo lo publico en castellano, portugues y gallego.
Si os animáis a publicarlo, copiad y pegad del blog de Cornelivs, el MANIFIESTO en vuestro blog.



Paloma quiero ser
para llegar a un lugar
Qué, ¿Cual es ese Lugar?
Ese lugar esta en ti, en mí
y en los que quieren vivir,
está en los que saben escuchar
en los que miran a la cara
y se atreven hablar.
Sabes ya hacia donde vas?
que dirección debes tomar?
Hacia los demás.
No hay termino equivoco,
por el que te puedas desviar,
siguiendo estas pautas
no llegas sino a la PAZ







Pintura de Jesus-Encarna ( creaciones )

MANIFIESTO POR LA SOLIDARIDAD

QUIENES SOMOS:

Los que suscribimos este manifiesto somos ciudadanos en el pleno uso de nuestros derechos civiles, y titulares de la soberanía popular, de la cual emanan los poderes del Estado.Los firmantes nos dirigimos a todos los ciudadanos del mundo, conocedores de la situación de pobreza, hambre y enfermedad en la que se encuentra gran parte de la población humana en un momento histórico, como el actual, en el que se disponen de los suficientes medios políticos, económicos y científicos que pudieran solucionar estos problemas.Este manifiesto tiene vocación de universalidad, y va dirigido a toda la humanidad, a cada ser humano que habita el planeta, para que tome conciencia de la terrible situación a la que se enfrentan millones de personas y de alguna manera actúe en consecuencia para terminar con esta insostenible situación. Por ello la versión original en español será traducida a diversas lenguas, pues nuestro propósito consiste en hacer oír la voz de la opinión pública en los lugares en las que se toman las decisiones políticas y económicas del mundo.

A QUIÉN NOS DIRIGIMOS:

Nos dirigimos a la clase política gobernante de nuestros países; así como a los más altos mandatarios de las Organizaciones Internacionales, tales como la Organización de las Naciones Unidas, y a los Presidentes y Gobiernos de los países más poderosos económicamente de la Tierra.

LES MANIFESTAMOS:

1.- Que este texto tiene su origen en la constatación de la extrema situación de necesidad y de hambre que sufre una gran parte de la población de la Tierra y en el desigual e injusto reparto de bienes que existe actualmente en el mundo. Entendemos que la ecuanimidad y la armonía en el mundo tienen por base el reconocimiento de la dignidad intrínseca y de los derechos iguales e inalienables de todos los miembros de la familia humana, por lo cual es inadmisible que una gran parte de la población mundial tenga que enfrentarse a una realidad tan precaria, a tal grado de injusticia y desigualdad, a tanta hambre, pobreza y desnutrición.

2.- Que consideramos que dicha situación es intrínsecamente perversa y no admisible ni moral ni éticamente, dado que todos los seres humanos nacen libres e iguales. Igualmente, tenemos presente que todos los ciudadanos del mundo tienen esos derechos desde el mismo instante de su nacimiento y no como una promesa futura cuya conquista dependa de la realidad política, social o económica de sus países.

3.- Que defendemos que es completamente injusto, inmoral y un crimen humanitario punible ante los tribunales internacionales y la Historia que, en pleno Siglo XXI, existan seres humanos que pasen hambre en el mundo, y que mueran por ello. Que es un agravante de ese crimen que, existiendo las leyes internacionales suficientes, así como los medios técnicos, económicos y científicos para corregir dicha situación, los que ejercen el poder en el mundo no lleven a cabo las acciones necesarias para solucionar lo que generaciones futuras calificarán de verdadero genocidio en el que serán culpables todos aquellos que, teniendo los medios para solucionar el problema, no los hayan empleado.

4.- Que consideramos que esta injusta situación es contraria al Derecho Natural, a los Derechos Humanos y a las normas de la más elemental ética, y entendemos que ha llegado el momento de que la voz de la opinión pública exija de sus gobernantes el final de tal estado de cosas.

5.- Que el presente manifiesto no es un manifiesto utópico; y que tampoco es un manifiesto político, ni se pretende con el mismo la instauración de un nuevo orden político o socio-económico mundial, ni ningún menoscabo del tejido empresarial, sanitario y social del mundo desarrollado, sino la más elemental justicia con los desfavorecidos.

POR TODO ELLO, EXIGIMOS A NUESTROS GOBERNANTES:

1.- La adopción de medidas inmediatas y urgentes para paliar tal situación de hambre, enfermedad y desnutrición en el tercer mundo. Consideramos que tales medidas no constituyen una utopía, sino que son perfectamente viables y posibles.

2.- Mantener el compromiso de cumplir los Objetivos del Milenio que, establecidos por Naciones Unidas en el año 2000, definen los principios a los que ha de ajustarse la actuación de los países y del sistema económico internacional para superar, con el horizonte fijado en 2015, las injusticias que aquejan a la humanidad.

3.- La realización de acciones solidarias sistemáticas con los países más desfavorecidos y que se establezca un orden lógico y humano de prioridades en la política económica, con proyectos inteligentes que creen riqueza y puestos de trabajo en los países afectados, facilitando un desarrollo sostenible y un progreso que les ayude a la consolidación de una red sanitaria, económica y social estable que haga posible el retorno a una situación de partida igualitaria.

4.- Que se tomen las medidas necesarias para que los países ricos destinen una parte de sus presupuestos a la creación de riqueza, de empresas y de fuentes de trabajo en los países afectados; así como la adopción de un acuerdo internacional, que debería subscribirse en la ONU de obligado cumplimiento para los países desarrollados.

5.- La implantación de un código ético que regule la estrategia de las empresas multinacionales, así como la eliminación de los paraísos fiscales y la aplicación de la tasa Tobin, ú otra similar, a las transacciones comerciales internacionales, que permita crear un fondo de solidaridad gestionado por Naciones Unidas.

6.- No aceptaremos simples declaraciones de principios que no se traduzcan en políticas concretas. En definitiva, APELAMOS al sentido de la generosidad y humanidad de todos, y fundamentalmente de la clase política internacional económicamente poderosa.

Desde la tierra que espera y cree firmemente en la Solidaridad que construya un mundo mejor y más justo, a 30 de enero de 2009"

MANIFESTO PELA SOLIDARIEDADE ( En Portugues )

QUEM SOMOS:

Os que subscrevemos este manifesto somos cidadãos em pleno directo do uso dos nossos direitos civis, e titulares da soberania popular, da qual emanam os puderes do Estado. Os abaixo assinantes dirigimo-nos a todos os cidadãos do mundo, conhecedores da situação da pobreza, fome e doença, na que se encontra uma grande parte da povoação humana num momento histórico, como o actual, no que se dispõem dos meios políticos, económicos e científicos suficientes que poderão solucionar estes problemas. Este manifesto tem vocação de universalidade, e vai dirigido a toda a humanidade, a cada ser humano que habita este planeta, para que tome consciência da terrível situação à que se enfrentam milhões de pessoas e, de alguma maneira, actue em consequência para terminar com esta insustentável situação. Por isso a versão original em espanhol está sendo traduzida a diversas línguas, pois o nosso propósito consiste em fazer que se ouça a voz da opinião pública nos lugares nos que se tomam as decisões políticas e económicas do mundo.

A QUEM NOS DIRIGIMOS:

Dirigimo-nos à classe política governante dos nossos países; assim como aos mais altos mandatários das Organizações Internacionais, tais como a Organização das Nações Unidas, e aos Presidentes dos Governos dos países más poderosos, economicamente, da Terra.

MANIFESTAMOS-LHES:
1.- Que este texto tem a sua origem na constatação da situação extrema de necessidade e da fome que sofre uma grande parte da povoação da Terra, no reparto desigual e injusto dos bens que existem actualmente no mundo. Entendemos que a equanimidade e a harmonia no mundo tem por base o reconhecimento da dignidade intrínseca e dos direitos iguais e inalienáveis de todos os membros da família humana, pelo que é inadmissível que una grande parte da povoação mundial tenha que enfrentar-se a uma realidade tão precária, a tal grau de injustiça e desigualdade, a tanta fome, pobreza e desnutrição.

2.- Que consideramos que dita situação é intrinsecamente perversa e não admissível, nem moral nem eticamente, dado que todos os seres humanos nascem livres e iguales. Igualmente, temos presente que todos os cidadãos do mundo tem esses direitos desde o momento do seu nascimento e não como uma promessa de futuro cuja conquista dependa da realidade política, social o económica desses países.

3.- Que defendemos que é completamente injusto, imoral e um crime humanitário punível ante os tribunais internacionais e a Historia que, em pleno Século XXI, existam seres humanos que passem fome no mundo, e que morram por isso. Que é uma agravante desse crime que, existindo as leis internacionais suficientes, assim como os meios técnicos, económicos e científicos para corrigir dita situação, os que exercem o poder no mundo não levem a cabo as acções necessárias para solucionar o que gerações futuras classificarão de verdadeiro genocídio no qual serão culpáveis todos aqueles que, tendo os meios para solucionar o problema, não os tenham empregado.

4.- Que consideramos que esta injusta situação é contrária ao Direito Natural, aos Direitos Humanos e às normas da mais elementar ética, e entendemos que chegou o momento de que a voz da opinião pública exija dos seus governantes o final de tal estado de coisas.

5.- Que o presente manifesto não é um manifesto utópico; e que tampouco é um manifesto político, nem se pretende com ele a instauração dum novo ordem político ou sócio-económico mundial, nem nenhum menoscabo do tecido empresarial, sanitário e social do mundo desarrolhado, senão a mais elementar justiça com os desfavorecidos.

POR TODO ISSO, EXIGIMOS AOS NOSSOS GOVERNANTES:

1.- A adopção de medidas imediatas e urgentes para paliar tal situação de fome, enfermidades e desnutrição no terceiro mundo. Consideramos que tais medidas não constituem uma utopia, senão que são perfeitamente viáveis e possíveis.

2.- Manter o compromisso de cumprir os Objectivos do Milénio que, estabelecidos pelas Nações Unidas no ano 2000, definem os princípios aos que há-de ajustar-se a actuação dos países e do sistema económico internacional para superar, com o horizonte fixado em 2015, as injustiças que afectam à humanidade.

3.- A realização de acções solidárias sistemáticas com os países mais desfavorecidos, que se estabeleça um ordem lógico e humano de prioridades na política económica, com projectos inteligentes que criem riqueza e postos de trabalho nos países afectados, facilitando um desarrolho sustentável e um progresso que lhes ajude à consolidação duma rede sanitária, económica e social estável que faça possível o retorno a una situação de partida igualitária.

4.- Que se tomem as medidas necessárias para que os países ricos destinem una parte dos seus pressupostos à criação de riqueza, de empresas e de fontes de trabalho nos países afectados; assim como a adopção dum acordo internacional, que deveria subscrever-se na ONU de obrigado cumprimento para os países desarrolhados.

5.- A implantação dum código ético que regule a estratégia das empresas multinacionais, Assim como a eliminação dos paraísos fiscais e a aplicação da taxa Tobin, ou outra similar, às transacções comerciais internacionais, que permita criar um fundo de solidariedade gerido pelas Nações Unidas.

6.- Não aceitaremos simples declarações de princípios que não se traduzam em políticas concretas. Em definitiva, APELAMOS ao sentido da generosidade e humanidade de todos, e fundamentalmente da classe política internacional economicamente poderosa.

Desde a terra que espera y crê firmemente na Solidariedade que construi-a um mundo melhor e mais justo, a 30 de Janeiro de 2009"


MANIFESTO POLA SOLIDARIEDADE ( En Gallego)

QUEN SOMOS:


Os que subscribimos este manifesto somos cidadáns no pleno uso dos nosos dereitos civís, e titulares da soberanía popular, da que emanan os poderes do Estado. Os asinantes dirixímonos a todos os cidadáns do mundo, coñecedores da situación de atraso, fame e enfermidade na que se atopa gran parte da poboación humana nun momento histórico, como o actual, no que se dispoñen dos suficientes medios políticos, económicos e científicos que puidesen solucionar estes problemas. Este manifesto ten vocación de universalidade, e vai dirixido a toda a humanidade, por iso a versión orixinal en español será traducida a diversas linguas, pois o noso propósito consiste en facer ouvir a voz da opinión pública nos lugares nos que se toman as decisións políticas e económicas do mundo.

A QUEN NOS DIRIXIMOS:

Dirixímonos á clase política gobernante dos nosos países, composta por aqueles que eliximos, libremente, nunhas eleccións democráticas; así como aos máis altos mandatarios das Organizacións Internacionais, como a O.N.U. e aos Presidentes e Gobernos dos países máis ricos da terra.

MANIFESTÁMOSLLES:

1.- Que este texto ten a súa orixe na constatación da extrema situación de necesidade e de fame que sofre unha gran parte da poboación da Terra e na desigual e inxusta repartición de bens que existe actualmente no mundo.

2.- Que consideramos que dita situación é intrinsecamente perversa e non admisible nin moral nin eticamente, dado que todos os seres humanos nacen libres e iguais. Igualmente, temos presente que todos os cidadáns do mundo teñen eses dereitos desde o mesmo instante do seu nacemento e non como unha promesa futura cuxa conquista dependa da realidade política, social ou económica dos seus países.

3.- Que defendemos que é completamente inxusto, inmoral e un crime humanitario punible ante os tribunais internacionais e a Historia que, en pleno Século XXI, existan seres humanos que pasen fame no mundo, e que morran por iso. Que é un agravante dese crime que, existindo as leis internacionais suficientes, así como os medios técnicos, económicos e científicos para corrixir devandita situación, os que exercen o poder no mundo non leven a cabo as accións necesarias para solucionar o que xeracións futuras cualificarán de verdadeiro xenocidio no que serán culpables todos aqueles que, tendo os medios para solucionar o problema, non os empregaron.

4.- Que consideramos que esta inxusta situación é contraria ao dereito Natural, aos Dereitos humanos e ás normas da máis elemental ética, e entendemos que chegou o momento de que a voz da opinión pública esixa dos seus gobernantes o final de tal estado de cousas.

5.- Que o presente manifesto non é un manifesto utópico; e que tampouco é un manifesto político, nin se pretende co mesmo a instauración dunha nova orde política ou socio-económico mundial, nin ningún menoscabo do tecido empresarial, sanitario e social do mundo desenvolvido, senón a máis elemental xustiza cos desfavorecidos.

POR TODO ISO, ESIXIMOS aos nosos GOBERNANTES:

1.- A adopción de medidas inmediatas e urxentes para paliar tal situación de fame, enfermidade e desnutrición no terceiro mundo. Consideramos que tales medidas non constitúen unha utopía, senón que son perfectamente viables e posibles.

2.- Manter o compromiso de cumprir os Obxectivos do Milenio que, establecidos por Nacións Unidas no ano 2000, definen os principios aos que ha axustarse a actuación dos paises e do sistema económico internacional para superar, co horizonte fixado en 2015, as inxustizas que afectan á humanidade.

3.- A realización de accións solidarias sistemáticas cos países máis desfavorecidos e que se estableza unha orde lóxica e humana de prioridades na política económica, con proxectos intelixentes que creen riqueza e postos de traballo nos países pobres, facilitando un desenvolvemento sustentable e un progreso que lles axude, ademais, á consolidación dunha rede sanitaria, económica e social estable que faga imposible o retorno á situación de partida e favoreza a consolidación dun réxime político interno democrático.

4.- Que se tomen as medidas necesarias para que os países ricos destinen unha parte dos seus orzamentos á creación de riqueza e de empresas nos países máis desfavorecidos; así como a adopción dun acordo internacional, que debería subscribirse na ONU de obrigado cumprimento para os países desenvolvidos.

5.- A implantación dun código ético que regule a estratexia das empresas multinacionais, así como a eliminación dos paraísos fiscais e a aplicación da taxa Tobin ás transaccións comerciais internacionais, que permita crear un fondo de solidariedade xestionado por Nacións Unidas.

6.- Non aceptaremos simples declaracións de principios que non se traduzan en políticas concretas. En definitiva, APELAMOS ao sentido da xenerosidade e da humanidade de todos, e fundamentalmente da clase política internacional.



Desde a terra que espera e cre firmemente na Solidariedade que constrúa un mundo mellor e máis xusto, a 30 de xaneiro de 2009""

ENLACES PARA OTRAS LENGUAS:



Citas de un gran hombre para un gran día: GHANDI

“En la Tierra hay suficiente para satisfacer las necesidades de todos, pero no tanto como para satisfacer la avaricia de algunos”.

“Mañana tal vez tengamos que sentarnos frente a nuestros hijos y decirles que fuimos derrotados. Pero no podremos mirarlos a los ojos y decirles que viven así porque no nos animamos a pelear”.



"Dicen que soy héroe, yo débil, tímido, casi insignificante, si siendo como soy hice lo que hice, imagínense lo que pueden hacer todos ustedes juntos”.

martes, 27 de enero de 2009

E-MAILS @ 6 EL BAILE DE LA VIDA


Los años pasan...
los recuerdos son eternos, la nostalgia es permanente
y nuestros ojos en busca de escenas de tiempos vividos...
Los años pasan...
vivimos lecciones de vida, aprendemos a indagar
en nuestros recuerdos del corazón y a acariciar lindos
momentos que se fueron para no volver más.
Los años pasan...
crecemos en el alma, pero siempre seremos
frágiles en el amor!
Los años pasan...
muchos vendrán o quien sabe...
nuestra estancia en esta vida sea corta
nada sabemos del mañana...
ni cuando nos iremos...
Los años continúan
desfilando en la pasarela del aprendizaje
y nosotros protagonistas de la vida,
nos enfrentaremos a los momentos que nos hacen infelices
y nos deleitamos con los felices!
Resumiendo:
La vida es un gran baile
donde las almas se encuentran,
se tropiezan, se unen
y se separan...
Cada cual bailando en los conflictos;
en las esperanzas y en la dulzura
de momentos de amor.
De todos los años que se fueron,
concluyo que vivir es,
ser cada cual, en su esencia adquirida.
Con todas las adversidades, con las lágrimas
derramadas, aún así, la alegría de vivir
es el mayor regalo envuelto en papeles
de brillos de momentos.
Recordar es vivir un poco más.
Vive tu vida pues es corta.
Valora y amate a ti misma
pues nadie, excepto tu, te conoce.
Y no te olvides...
Nadie se acordara de lo que hiciste bien
...Pero, todos se acordarán de tus errores.

SE FELIZ

Hoy he recibido este email y aunque desconozco al autor
de estas increíbles palabras he de reconocer que las creo,
las siento y estoy totalmente de acuerdo con ellas.
Al leerlo automaticamente me acorde de una amiga
que en estos momentos esta pasando por un mal trago.
Por eso, te lo dedico
para ti M.B

LOS AÑOS NACEN
LOS AÑOS PASAN
LOS AÑOS CONTINUAN
PERO AL FINAL LO IMPORTANTE
ES HABER VIVIDO
ESOS AÑOS
SIENDO UNO MISMO.


sábado, 24 de enero de 2009

MI CAPITÁN ALATRISTE


Hoy quiero daros a conocer a mi Capitán del amor,
me encantan sus relatos y su poesía.
En su blog encontrareis ternura, amor, amistad, pasión,
todo lo que esperamos llegar a tener en esta vida.
Aquí os dejo un pequeño aperitivo,
pero os recomiendo que paséis por su blog
y disfrutéis de una verdadera comilona.

¡CÓMO NO QUERERTE!
Cómo no arrojarse al abismo de tu sonrisa,
cómo no sumergirse en las aguas claras de tu mirada,
cómo no escuchar tu bello nombre en la brisa,
cómo no soñar contigo cada madrugada.
Cómo no querer viajar por los caminos de tu piel,
cómo no perderse en el bosque de tu pelo,
cómo no imaginar empapándome de tu miel,
cómo no desear que en ti muera mi desvelo.
Cómo no oír la canción de tu voz dentro mi alma,
cómo no bailar al son de tus sinceras palabras,
cómo no buscar en tu romántico corazón mi calma,
cómo no anhelar que las puertas del cielo me abras.
Cómo no escribirte al ritmo de mi roja sangre,
cómo no dibujarte perfecta en un único trazo,
cómo no intentar mitigar con tu carne mi hambre,
cómo no dormir mil y una noches en tu regazo.
Cómo no morir en el hueco de tu espalda,
cómo no bañarme en el estanque de tu ombligo,
cómo no suspirar por el vuelo de tu falda,
cómo no quedarme para siempre contigo.
Cómo no compartir a tu lado cada segundo,
cómo no regalarte todo cuanto espero,
cómo no gritar que te convierto en mi mundo,
cómo no decirte simplemente que te quiero.

DESPEDIDA

Miro desde mi cuarto a través de la ventana,

un frío mundo que me es ahora indiferente,

mientras la noche deja paso a la mañana

y los recuerdos se agolpan en mi mente.

Grises fantasmas del pasado,

borrosas imágenes de días mejores,

cuando ella estaba a mi lado

y yo no dejaba de regalarle flores.

Dulces besos, caricias y abrazos,

palabras de amor susurradas al oído,

ya tan sólo son tristes retazos,

silenciados por el tiempo y por el ruido.

Allí es donde querría volver,

a esa feliz época de mi vida,

donde mi única misión era hacer,

que despertara su sonrisa dormida.

Pero no es posible este sueño cumplir,

del paraíso fui cruelmente desterrado,

por lo que únicamente me queda vivir,

sin la dicha de estar enamorado.

Al destino que consideraba mi amigo,

hoy odio con toda mi fuerza,

por condenarme a este duro castigo

y hacer que mi vida se tuerza.

Once años de radiante felicidad,

se han convertido en tristeza,

dando paso a la negra realidad,

de ser huérfano de tu belleza.

Ésta es mi última poesía,

éstos, los últimos versos que escribo,

pues una mujer me robó mi alegría

y ya sólo me queda el olvido.

Si alguien me rescata de este dolor

y me devuelve la inspiración,

volveré a creer en el amor

y me latirá de nuevo el corazón.

ERES TÚ


Eres tú el aire que llena mis pulmones con el aliento romántico de

unos versos,


eres tú el puerto donde cada noche reposa mi corazón en forma

de nave,


eres tú el firmamento por donde vuela mi alma convertida en

acrobática ave,


eres tú la radiante estrella que da luz a cada uno de mis oscuros

universos.


Mi espíritu atraviesa campos huyendo de negros sentimientos

perversos,


de una terrible soledad cruel, que me atreví a dejar bien

encerrada bajo llave.


Ahora vuela muy alto, creyendo nuevamente que un cielo en un

infierno cabe


y con esa esperanza arraigada, busca el néctar de unos rojos

labios tersos.


Mi vida se detuvo de nuevo en el instante en el que tú apareciste

en ella,


se tiñó de mil colores alegres y de un perfume suavemente

embriagador,


se convirtió bajo tu dirección en una nueva película fascinante y

bella.


Olvidé por fin a base de tus limpias sonrisas tanto enquistado

dolor,


calaste con tu lluvia muy hondo en mí, moldeando mis nubes con

tu huella


y ahora guardo ilusionado bajo mi almohada la creencia de un

nuevo amor.

Gracias capital , eres la pupila por donde mira mi corazón.


martes, 20 de enero de 2009

MIS DEBERES


Hoy toca deberes, ya que me los ha puesto mi querida Melocotón que me ha nominado para hacer el siguiente Meme y como yo soy buena estudiante y me porto bien, pues aquí están con buena letra y quizás no con muy buena redacción.

¿Qué te motivó a escribir un blog?
La verdad es que al principio fue para poder desahogarme de mis sentimientos ,
fue como una válvula de escape de todo aquello que llevaba en mi interior y que necesitaba exteriorizar, después se convirtió en el jardín donde sembrar las palabras de mis amigos.

El dice como soy,
el dice lo que siento,
el dice quien soy yo,
él es mi sentimiento.

¿Consideras qué escribes bien???
No al contrario, pero lo que si se, es que es sincero.

Mis palabras hablan, de mi y mi pensar,
Mis palabras son, las que salen de mi voz,
Mis palabras son, las que dicta mi corazón.

¿Cuál sería un adjetivo(ó varios) para describirlo?

Ufffffffffff.

Son momentos que van y vienen
llenando fragmentos de mi vida,
son las enseñanzas de mi pasado,
son las vivencias de mi presente.
Son un tumulto de emociones
difícil de entender.
Son un remolino de sensaciones
que forman parte de mi ser.

¿Has pensado a veces qué se ha vuelto una obligación?...¿cuándo??
Jamas, siempre actualizo cuando a mi me apetece. Es un momento deseado.

De pequeños momentos se hace la vida
de pequeños momentos robados,
unos buenos otros malos
pero todos ellos anhelados.

Seguro que hay blogs que no te gustan...¿cuáles??...¿te atreverías a mencionar uno en concreto y decir por qué???
Esta claro que para gustos colores, yo simplemente cuando uno no me gusta, con no volver solucionado.

Navegando sin rumbo
navegando sin más,
buscando
sosiego y calma
belleza e inmensidad.


¿Comentas a veces por obligación?

No, lo que si hago es que a veces no comento, leo la entrada y me voy a otro blog. Causa, la mayoría de las veces por tiempo.

El tiempo pasa volando

incansable, imparable

avanzando sin pauta,

por nuestras vidas.

¿Cuál es tú post preferido de este año?

De los que llevo este año 2009 " mi contrato de amistad", ya que creo verdaderamente que con la amistad se ganan muchas batallas. Si es del 2008 sin duda el que más me gusta fue el que me hizo mi gran amigo Joaquín el día de mi cumpleaños.

Háblame, búscame, llámame,
al lugar que quieras iré
a tu lado, allí estaré.
Recuerda que siempre tendrás mi amistad.

¿Cuál es tú blogger preferido??...(no valen preferencias afectivas)


Tengo muchos y la prueba esta en que sigo un montón y los que tengo puestos en mi lista de mis rincones.


Ahora me acuerdo de ti


a pesar de la lejanía

pensando que siempre
estaremos juntos, sin mas.

Compartiendo entre nosotros

lo que es amor y amistad.


¿Temes que un día tú blog deje de atraer a la gente y dejen de comentarte???

Yo he tenido un gran privilegio, desde que inicie mi blog siempre he tenido un comentario el de mi gran amigo Joaquín y la verdad , jamas me lo había planteado . Pero creo que lo que más me dolería no seria el hecho de que mis entradas atraigan a la gente sino el perder el contacto con vosotros que ahora formáis parte de mi vida.

Siento un dolor en mi alma

algo que dicen que es olvido

nacido de la distancia.

Te das cuenta ? TU

Me has olvidado?

¿Qué crees qué no serías capaz de escribir?

Bueno yo siempre digo que no se escribir, que solo son palabras y sentimientos. Pero lo que tengo muy claro es que jamas seria capaz de escribir un relato o novela.

Mi pluma escribe hoy

los recuerdos de mi ayer

palabras en un renglón

sentimientos que pase.

¿Piensas que un blog es una especie de terapia???

Es que alguien lo dudaba.

Subidos en el tren de la vida

sin rumbo hacia algún lugar,

vagones llenos de sueños

recuerdos que almacenar.

¿Qué pregunta te gustaría qué te contestasen tus lectores??

Creéis que después de hacer este meme os falta algo por saber de mi?


Yo escribo a mi manera
sentimientos vividos
dolorosos, felices
pero siempre sentidos.
******
Yo soy de esta manera
sencilla, romántica y efusiva
soñadora de sueños románticos,
amiga de mis amigos.

Bueno y ahora toca nominar, pues a ti al que lo estas leyendo,

ja,ja,ja, ya podéis respirar que como no he puesto nombres

no os sentiréis en la obligación de hacerlo.

jueves, 15 de enero de 2009

ACEPTAS EL CONTRATO????

ACEPTAS EL CONTRATO????
Contrato 2009

Después de una seria y cautelosa revisión, queremos notificarte que tu
"Contrato de amistad", ¡¡¡ha sido renovado para el nuevo año 2009!!!



¡¡¡Fue una decisión muy dura de tomar,
así que trata de no violar este convenio!!!



Espero que aceptéis el contrato, yo por mi parte pondré todo
mi empeño para que nuestra amistad siempre brille.



TU AMIGA FIEL


Cuando estés perdido bajo un cielo triste y gris

y nada, ni nadie te haga feliz,

pon tú pensamiento en mi,

y acuérdate de mi, sin más.

Háblame, búscame, llámame

al lugar que quieras iré

a tu lado, allí estaré.

Cuando estés vencido y en ti no encuentres paz

y al dolor te entregues por los demás,

mira dentro tuyo y allí me encontraras

soy esa pequeña luz que brilla en la oscuridad.

Háblame, búscame, llámame

al lugar que quieras iré

a tu lado, allí estaré.

En mi alma tienes un lugar,

un puerto donde poder amarrar,

donde tus sentimientos poder amansar,

donde tus lágrimas poder callar.

Háblame, búscame, llámame,

al lugar que quieras iré

a tu lado, allí estaré.

Recuerda que siempre tendrás mi amistad.





Aquí os dejo
un regalo.



miércoles, 14 de enero de 2009

MANIFIESTO DE SOLIDARIDAD


EL PRÓXIMO DÍA 30 DE ENERO,
MANIFIESTO DE SOLIDARIDAD
Encontrareis toda la información en este blog
Cita:
Que nadie se haga ilusiones de que la simple ausencia de guerra, aun siendo tan deseada, sea sinónimo de una paz verdadera. No hay verdadera paz sino viene acompañada de equidad , verdad, justicia, y solidaridad.

La verdad y la solidaridad son dos elementos claves que permiten a los profesionales de los medios de comunicación convertirse en promotores de la paz.

Juan Pablo II (1920-2005)


lunes, 12 de enero de 2009

MI POETA DEL MAR

Hoy os dejo poesía de mi tierra, de mi poeta del mar.
Espero que os guste.


Não faças
poemas ao mar
o mar é já um poema
escrito pelas marés
em pinceladas de enleio
desenhado pelas ondas
carpindo vagas de estrofes
nas lágrimas de um povo triste
espraiando salgados choros
das amarguras dos fados
neste barco negro da vida.



Se pudesse ser quem sou
que extravagante seria
na minha irracionalidade,
transitava de mim próprio
em circulares rectângulos
ou triângulos quadrados,
e em constante inconstância
de multiplicações inacabadas
desinquietava o que não sei,
e … desconjuntando o ocaso,
na linha do horizonte
eternizava o … pôr-do-sol,





domingo, 4 de enero de 2009

SIEMBRO

Hoy siembro sonrisas
para mañana cosechar alegrías,
así poderte regalar
cuando tengas una desdicha.
&&&&
Hoy siembro brazos
para mañana cosechar abrazos,
así poderte abrazar
para que sepas que estoy a tu lado.
&&&&
Hoy siembro estrellas
para mañana cosechar firmamentos,
así poder alumbrar
tus noches oscuras de soledad.
&&&&
Hoy siembro letras
para mañana cosechar palabras,
así poderte dar
siempre una palabra de consuelo.
&&&&
Hoy siembro notas
para mañana cosechar melodías,
así poner música
a tus momentos de silencio.
&&&&
Hoy siembro sentimientos
para mañana cosechar amor,
así poder ofrecerte
todo mi cariño y mi amor.
&&&&
Hoy siembro semillas
para mañana cosechar flores,
así poderte dar
un ramo y mi amistad.

jueves, 1 de enero de 2009

MIMOS





Gracias Laura, Cien gotas de amor, por mi primer mimo de este año.
Ahora debo seguir la cadena y premiar a 15 blogs con estos mimos.

porque con ella siempre me rió y me hace el día mas llevadero con sus entradas.
para que tenga un motivo para escribir en su blog. jajaja.
porque con ella paso tardes increíbles en el chat.
para que se sienta mimada y querida.
porque él es el chico del chat, y nuestro curilla de fantasía.
porque con ella y sus diseños siempre voy a la moda.
por sus largas entradas siempre interesantes y su xd, xd, que me encanta.
por ser mi Betty boop con sentido musical.
porque con ella vivo momentos llenos de aventuras.
la hadita de mis sueños.
porque ellos son mis dos grandes artistas.
porque sus palabras siempre están llenas de sentimiento.
porque es toda bondad y dulzura.
por ser una gran mujer de hoy en día.
* Y el 15 para todo aquel que pase por mi blog y lo quiera hacer.


REGLAS :
1- Aceptar, hacer que el Logo sea visible, respetar las reglas!
2- Hacer un link al Blog que te ha premiado
3- Premiar otros 15 blogs y avisarles !!!
Así que aquí os dejo mi primer mimo del 2009 y seguro que no sera el ultimo.


 

Free CursorsMyspace LayoutsMyspace Comments